نقل شده که مرحوم سید بن طاوس قدس سره سحرگاه در سرداب مقدس، از حضرت صاحب الامر شنیدند که می گوید:
« اللهم ان شیعتنا خلقت من شعاع انوارنا و بقیة طینتنا و قد فعلوا ذنوباً کثیرة اتکالاً علی حبنّا و ولایتنا فان کانت ذنوبهم بینک و بینهم فاصفح عنهم فقد رضینا و ما کان فیما بینهم فاصلح بینهم و قاص بها عن خمسنا و ادخلهم الجنّة و زحزحهم عن النار و لا تجمع بینهم و بین اعدائنا فی سخطک
و در نقل دیگر آمده که می گفتند:
اللهم ان شیعتنا منا خلقوا من فاضل طینتنا و عجنوا بماء و لایتنا اللهم اغفر لهم من الذنوب ما فعلوه اتکا لأعلی حبنا ولایتنا یوم القیامة و لا تؤاخذهم بما اقترفوه من السیآت اکراماً لنا ولاتقاصهم یوم القیامة مقابل اعدائنا فان خفّفت موازینهم فتقلها بفاضل حسناتنا ( جنة المأوی مطبوع با بحارالانوار، ج 53، صص302-303 و النجم الثاقب، ص 254 حکایت نوزدهم، و در انیس اللیل، ص 130 قسمت دوم را نقل کرده است.
البته حاجی نوری تردیدی در انتساب دعای مزبور به امام زمان دارد تردید ایشان از این جهت است که اگر این مطالب را ـ چنانکه علما از سید بن طاووس نقل کرده اند ـ ایشان از امام زمان شنیده چرا با شدّت حرصی که بر نقل این مطالب دارد خود نقل نکرده در حالی که جمله ( واحیهم فی ملکنا و دولتنا... ) را که سابقاً گذشت نقل کرده اند.
ولی این مناقشه قابل جواب است زیرا چه بسا جملات فعلی را در سحرگاه دیگری شنیده باشد و زمانی بوده که کتاب مهج الدعوات را تمام کرده بوده است و چه بسا که در یک وقت بوده اما به خاطر مصلحتی همه مطالب را نقل نکرده و چه بسا در یادداشت دیگری نوشته باشند و به دست ما نرسیده است. ) ( بار خدایا به راستی که شیعیان ما از شعاع انوار ما و از باقی مانده طینت ما آفریده شده اند از جهت اعتماد بر محبّت و ولایت ما مرتکب گناهانی شده اند پس اگر گناهان آنان بین تو و آنان است از آنان درگذر چه آنکه ما از آنان راضی هستیم و آنچه از گناهان فیما بین خودشان است پس تو میان آنان اصلاح کن از خمس ما آن را جبران فرما و آنان را داخل بهشت کرده و از آتش دوزخ دور بدار و میان آنان و دشمنان ما در خشم و عذاب خودت جمع فرما. بار خدایا راستی که شیعیان ما از مایند و از بقایای طینت ما آفریده شده و با آب ولایت ما عجین شده اند خداوندا گناهان آنان را که به اعتماد دوستی و ولایت ما انجام داده اند در روز قیامت بیامرز و به خاطر اکرام ما آنان را به گناهانشان مؤاخذه مفرما و آنان را در روز قیامت در برابر دشمنان ما مؤاخذه مکن پس اگر کفّه حسنات آنان سبک است آن را با فزونی و بسیاری اعمال ما سنگین گردان ).
