در بعضی روایات آمده که: « اذا ظهر القائم قام بین الرکن و المقام و ینادی بنداءات خمسة »، ( زمانی که حضرت قائم آل محمد (ع) ظهور کند بین رکن و مقام ایستاده و با پنج جمله، ندا خواهد داد ). 

ألا یا اهل العالم أنا الامام القائم 

ألا یا اهل العالم أنا الصمام المنتقم 

ألا یا اهل العالم ان جدّی الحسین قتلوه عطشانا 

ألا یا اهل العالم ان جدی الحسین طرحوه عریاناً

ألا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا. ( یزدی حایری، شیخ علی، الزام الناصب فی احوال الایام الغائب، ج 2، ص 282. )

( هان ای جهانیان منم امام قائم

آگاه باشید ای اهل جهان، منم ـ صاحب ـ شمشیر انتقام کشنده.

توجه کنید ای مردم عالم راستی که جدّ من حسین (ع) را با لب تشنه کشتند.

ای اهل جهان به تحقیق جدّ من حسین (ع) را برهنه روی خاک انداختند.

بدانید ای جهانیان که جدّ من حسین (ع) را از روی دشمنی پایمال کردند ـ و یا او را از وطن رانده و دور ساختند )

چنانکه مشهود است اوّلاً در تمامی این پنج ندای امام زمان ارواحنا له الفداء خطاب به همه اهل عالم است و انحصار به مؤمنان و منتظران ظهور ندارد، همه اهل جهان بی استثنا مخاطب به این خطابند.

ثانیاً دو خطاب از این پنج خطاب مربوط به معرّفی شخص خودشان است که اعلام می کنند منم امام قائم و آن پیشوائی که بنا بوده در آخر الزمان قیام کند، منم شمشیر انتقام از ظالمان و ستمکاران.

و سه خطاب دیگر مربوط به حضرت سید الشهداء (ع) است و با این سه جمله، عمق فاجعه کربلا و شهادت حضرت امام حسین (ع) را بیان کرده اند و جنایات بی سابقه بنی امیه را در این حادثه دلخراش را به جهانیان گوشزد خواهند فرمود که جدّم امام حسین (ع) را کشتند آن هم با لب تشنه و بعد هم بدنش را برهنه و روی خاک انداختند و به این هم اکتفا نکرده که بدن برهنه و مجروحش را لگدمال کردند.

و چون سه بار کلمه «جدّی»، ( جدّ من ) به کار می برند گویا می خواهند بگویند این حق من است که امروز از آن جنایتکاران انتقام بگیرم.