مـــــــن از اشکی کـــه می ریزد زچشم یار ، می ترســـــــــم

از آن روزی که اربــــــــــــــــــابم شود بیمــــــار ، می ترســـــم

همــــــه ماندیم در جهلــــــــــی شبیه عهد ِ دقیـــــــــــــانوس

من از خوابیدن منجـــــــــــــــــــی درون ِ غار ، می ترســـــــــــم

رها کن صحبت ِ یعقـــــــوب و دوری و غم فرزنـــــــــــــــــــــــــــد

من از گرداندن ِ یوسف ، ســــــــــــر بازار ، می ترســـــــــــــــم

همه گوینـــــــــــــــد این جمعه بیـا ، اما ! درنگــــــی کــــــــن

از اینکــه باز "عاشــــــــــــــورا" شود تکرار ، می ترســــــــــــــم